Nowe, megaczułe mikrofony inspirowane… pająkami

Naukowcy z Binghamton University wykorzystują unikalne właściwości sieci pająka krzyżaka gromadnego, by tworzyć nową generację mikrofonów zdolnych do wykrywania dźwięków na dużych odległościach z niespotykaną dotąd czułością.

Natalia Zębacka
Autor: wirestock / Freepik

Niezwykła współpraca między przyrodą a technologią staje się rzeczywistością w laboratoriach Binghamton University, gdzie naukowcy przenoszą unikalne właściwości pajęczych sieci do świata nowoczesnej akustyki. Dzięki sieciom krzyżaka gromadnego, znanego naukowo jako Larinioides sclopetarius, badacze są na drodze do stworzenia mikrofonów o nieosiągalnej dotąd czułości i zdolności wykrywania dźwięków z dużych odległości.

Pająki jako inspiracja akustyczna dla mikrofonu

Choć powszechnie znane z łapania owadów, pajęczyny mają również kluczowe znaczenie w percepcji dźwięków przez pająki. Ich jedwab, w odróżnieniu od ludzkiej błony bębenkowej czy konwencjonalnych mikrofonów, które działają na zasadzie odbierania fal ciśnieniowych, reaguje na zmiany prędkości cząstek powietrza w polu dźwiękowym. Ten unikalny mechanizm wykrywania może znacząco wpłynąć na rozwój mikrofonów dalekiego zasięgu.

Ronald Miles, prowadzący badania, podkreśla, że metoda wykrywania prędkości dźwięku przez pajęczyny jest mniej znana, ale może oferować szczególnie czułe wykrywanie szumów na dużych dystansach. “Większość owadów, które słyszą, robi to za pomocą cienkich włosków, które reagują nie na ciśnienie, ale na przemieszczenia powietrza. Nasza próba naśladowania tej metody ujawniła potencjał pajęczyny do reprodukcji prędkości cząstek powietrza,” wyjaśnia Miles.

Praktyczne eksperymenty i przyszłe zastosowania

Badacze w Binghamton skoncentrowali się na odtwarzaniu dźwięków w laboratorium, używając pajęczyn rozmieszczonych wokół pracowni. Dźwięki były emitowane w zakresie od jednego herca do 50 kiloherców, a naukowcy za pomocą laserowego vibrometru analizowali, jak pajęczy jedwab reaguje na te dźwięki. Wyniki wykazały, że prędkość, z jaką jedwab poruszał się pod wpływem dźwięku, odpowiadała prędkości otaczających go cząstek powietrza.

Obecnie zespół poszukuje syntetycznego materiału, który mógłby naśladować te właściwości. Wyzwaniem jest znalezienie substancji, która byłaby zarówno wystarczająco wytrzymała, jak i odpowiednio czuła, aby efektywnie reagować na prędkość przepływu powietrza.

Ta pionierska praca nie tylko rozszerza nasze rozumienie bioakustyki, ale otwiera również drzwi do potencjalnych aplikacji w wielu dziedzinach – od poprawy jakości dźwięku w urządzeniach rejestrujących po zastosowania w sektorze bezpieczeństwa i monitoringu środowiskowego. Pająki, które od milionów lat doskonaliły swoje techniki łowienia, teraz mogą zainspirować kolejną generację technologii słuchowych, przynosząc korzyści ludziom na całym świecie.

TEMATY:
Udostępnij
Leave a Comment

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *