Dług technologiczny to konieczny koszt modernizacji spowodowany wcześniejszym wyborem “gorszego, ale łatwiejszego” zamiast “właściwego” rozwiązania technologicznego. Dług technologiczny powstaje także w sytuacji, gdy wcześniejsza inwestycja była adekwatna w danym momencie, ale z czasem – ze względu na koszt związany z utrzymaniem – okazała się jednak elementem blokującym dynamiczny rozwój. Choć znacząco różni się to od przestarzałości lub amortyzacji, w przypadku większości dużych przedsiębiorstw dług może być mierzony w miliardach i mieć daleko idące konsekwencje, w tym obniżenie produktywności, wzrost ryzyka związanego z bezpieczeństwem i ostatecznie zakłócenie rozwoju organizacji czy wahania cen akcji.
Z analizy DXC Leading Edge, jednostki badawczej DXC, wynika nie tylko, że dług technologiczny wstrzymuje wzrost i transformację prawie połowy światowych firm. Raport wskazuje także na istnienie kryzysu odpowiedzialności. Spośród ankietowanych 750 dyrektorów, 99 proc. uznało, że dług technologiczny stanowi ryzyko dla ich organizacji, ale trzech na czterech nadal uważa, że kierownictwo IT powinno ponosić wyłączną odpowiedzialność za jego naprawę.
Jak zauważa Michael Corcoran, globalny lider w zakresie Analytics&Engineering w DXC Technology: „Jesteśmy w momencie, w którym innowacje technologiczne gwałtownie przyspieszają. Zmienia się sposób, w jaki budujemy, rozwijamy i umożliwiamy pracę naszym zespołom i klientom, a wraz z tym nasze podejście do zarządzania procesem modernizacji. Czasami rozprzestrzenianie się długu technologicznego w całej organizacji utrudnia liderom wyjście poza widok ich zespołu, a neutralna strona trzecia może zapewnić holistyczne podejście, które pozwoli rozważyć nową perspektywę. Jeśli liderzy biznesowi nie zaangażują się teraz w rozwiązanie problemu długu technologicznego, doprowadzi to do utraty zasobów, produktywności, talentów i będzie miało ogromny wpływ na bezpieczeństwo.”
Brak świadomości wśród liderów biznesowych ma również znaczący wpływ na ich zdolność do zarządzania długiem technologicznym. Badanie pokazuje, że wysiłki modernizacyjne utrudnia brak wiedzy (47 proc. respondentów wskazało na ten aspekt jako bardzo lub niezwykle istotne), a także bariery kulturowe (38 proc. ankietowanych).
Jak wynika z analiz DXC, dzięki redukcji długu technologicznego organizacje mogą oszczędzić blisko 40% kosztów, jednocześnie będąc w stanie wycofać 37 proc. zbędnych aplikacji. DXC wskazuje także na czteroetapowy plan spłaty dzisiejszego zadłużenia i przeciwdziałania jego ponownemu tworzeniu:
1. Zmiana myślenia z „dług” na „modernizacja”
Zmiana nastawienia jest niezbędna, dlatego punktem startowym powinien być dialog z kadrą kierowniczą i podsumowanie zarówno posiadanych zasobów, jak i szans na rozwój. To z kolei pomoże wyklarować wizję modernizacji.
2. Zdefiniowanie możliwości
Pierwszym krokiem w określeniu możliwości modernizacji jest rozszerzenie odpowiedzialności poza dział IT. CIO i CTO prowadzą modernizację, ale za jej sukces odpowiedzialny jest cały zespół wykonawczy. Koordynacja między stroną biznesową i techniczną organizacji ma kluczowe znaczenie. CTO i CIO posiadają autorytet, by skutecznie komunikować dług interesariuszom biznesowym, przy wsparciu CFO.
3. Usuwanie barier
Każda branża, podobnie jak każda firma, ma unikalny profil, dlatego usuwanie barier organizacyjnych jest kwestią zdefiniowania ich w świetle posiadanych zasobów i otoczenia rynkowego. Warto wykorzystać profil branżowy jako punkt odniesienia i dostosować go do swojej sytuacji.
4. Organizacja i realizacja
Po ustaleniu ram działania, zdefiniowaniu barier i uzyskaniu zgodności, organizacja może skupić się na pożądanych celach. Modernizacja to ciągły proces współpracy, obejmujący nie tylko środowisko IT, ale całą firmę.
Jak podsumowuje Michał Burda, CEO w DXC Technology Polska, dług technologiczny to wyzwanie, z którym mierzy się niemal każde, prosperujące na dużą skalę przedsiębiorstwo. „Prawidłowo przeprowadzony audyt pomaga w modernizacji, a ta z kolei przynosi korzyści całej organizacji – od oszczędności kosztów, przez redukcję emisji dwutlenku węgla, aż po usprawnienie życia zawodowego pracowników. Kiedy dług organizacyjny postrzegany jest jasno i w pełni wyartykułowany, można go spłaszczyć, zrozumieć i zarządzać nim w przemyślany sposób jako częścią bilansu zdrowej firmy.” – dodaje Burda.